هدف بيان وضع زندگى دنيوى وكارهاى ناشايست خود در دنيا مى باشـد بنابراين نمى توان گفت اين آيات راجع به قيامت است،پس يقين وارد در آنها، به تفسيرخواهد شد، زيرا بلكه آنان در آن روز، وضع زندگى دنيـوى خـود را حكايت مى كنند بنابراين هيچ قرينه اى بر تفسير يقين به روز قيامت در بين نيست و بايد از خارج ظرف حصول يقين را به دست آوريم.

خلاصه: آيه مى خواهد بگويد كه كافران مى گويند ما در دنيا در اين كارهاى زشت غوطه ور بوديم تا يقين فرا رسيد، اما وقت حصول يقين دم مرگ است يا روز قيامت، از ظاهر آيه چيزى به دست نمى آيد و آيه از آن ساكت است .

روى اين جهت برخى در تفسير آيه ( فَذَرْهُمْ يَخوُضوُا وَ يَلْعَبُوا حَتّى يُلاقوُا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ) ( معارج، آيه 42):« آنان را رها كن تا سرگرم بازى شوند تا با روزى كه وعده داده شده اند ملاقات نمايند» يكى از دو راه را پيش گرفته است.

1 ـ « حتى» به منظور تحديد« دو فعل قبل» ( يخوضوا ويلعبوا) نيست بلكه به منظور تحديد ( فذرهم) آمده است مانند آيه( فَذَرْهُمْ حَتّى يُلاقوُا يَوْمَهُمُ الَّذِي فِيهِ يَصْعَقُونَ) ( طور،آيه 45) در اين صورت مقصود، روز رستاخيز خواهد بود.

2 ـ روز ميعاد حقيقى اگرچه همان روز قيامت است ولى مقدمات و به اصطلاح مراحل نخستين آن پس از مرگ آغاز مى گردد[1] بنابراين هيچ منافات ندارد كه روز ميعاد، كه مردم با خداى خود تلاقى مى كنند همان روز مرگ باشد.