هستند آيا غيرت دينى ايجاب نمى كند كه به جاى بحث در باره مسائل درجه دوم به تحليل و بررسى آن مسائل بپردازيم؟

نويسنده كتاب « تفسير آيا ت مشكله» بعد از چهارده قرن به جنگ انبياء رفته و مى خواهد از عظمت و مقام ارجمند آنان بكاهد او به جاى اينكه به جوانان ما توحيد و عقايد و اصول معارف بياموزد، مى خواهد ثابت كند كه انبياء و پيامبران، خدا را نافرمـانـى مى كنند، و آنها هـم ماننـد ديگران، عاصى و طاغى، ظالم و ستمگر مى شوند، و سرانجام در بيان عقيـده خـود دچار تناقـض گوئـى شده اسـت( در ص 151) مى گويد: كه پيامبران بعد از رسيدن به مقام نبوت از اوامـر خدا سرپيـچى نمى كنند، و اما قبل از بعثت، آنها هم مانند ديگران، اسير هوى و هوس مى شوند و از اطاعت خدا سرباز مى زنند.

وى در بيان اين مطلب زيركى به خرج داده و چنين وانمود كرده است كه عدم عصمت پيامبران پيش از رسيدن به مقام نبوت جاى گفتگو نيست، و گفتگو تنها پس از نيل به مقام« نبوت» است و لذا نافرمانى آدم و يونس را از اين راه توجيه كرده است كه مربوط به قبل از دوران نبوت بوده است، ولى با اين همه نتوانسته خود را از تناقض باز دارد و در ص 308 عصمت پيامبران را به طور مطلق انكار كرده و به عقيده خود يك برهان عقلى برعدم عصمت آنها آورده است....[1]

و در هر صورت، عصمت انبياء مورد اتفاق جامعه شيعه، و طوايفى از مسلمانان است، البته آراء دانشمندان در اين باره واتفاق علماء شيعه، دركتابهائى كه در آخر بحث به آنها اشاره خواهيم كرد، وارد شده است.

قرآن و عصمت انبياء:

ما در اين بحث، عصمت پيامبران را، از دو راه ثابت مى كنيم، يكى نقلى و