کلمه‌ها

یلمزک: لمز: عیب و عیب گرفتن «لمزه لمزا. عابه» یلمزک: بر تو عیب می‌گیرد.
یسخطون: سخط (بر وزن شرف و عذر): غضب شدید «یسخطون» بشدّت خشمگین می‌شوند آن بر وزن شرف مصدر نیز آید.
حسبنا: حسب (بر وزن عقل) به کفایت به کار رود «حسبنا» بس است ما را.
صدقات: جمع صدقه، صدقه چیزی است که شخص از مال خود قربة الی اللَّه می‌دهد اعم از صدقه واجب و مستحبّ، علّت این تسمیه آنست که بنده به وسیله آن عبودیت خویش را اظهار می‌کند.
فقراء: فقر: حاجت. فقیر: حاجتمند. جمع آن فقراء است. احتیاج را از آن فقر گفته‌اند گویی ستون فقرات شخص شکسته است که به مرادش نمی‌تواند برسد.
مساکین: سکون: آرام گرفتن بعد از حرکت. مسکین: درمانده، کسی که در اثر گرفتاری درمانده و آرام شده است. بنا بروایت، مراد از مساکین در آیه کسانی هستند که حالشان از فقیر بدتر است.
مؤلفة: الف (بر وزن جسر) و الفت: پیوند و جمع شدن با میل و رغبت تألیف: جمع کردن و الفت دادن الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ کسانی که قلوب آنها تألیف شده مراد کسانی از کفار و مانند آنند که برای جلب قلوبشان به آنها زکاة داده می‌شود.
رقاب: رقبه: گردن. مراد از آن برده و غلام است جمع آن رقاب می‌باشد این استعمال از باب اطلاق جزء بر کلّ است.