نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 4 صفحه : 247
49-
بعضی از آنها میگوید: به من اجازه بده (که بمانم) و به فتنهام میانداز
بدانید که در فتنه افتادند و جهنم به کافران احاطه کرده است. 50- اگر به
تو خوبی رسد غمگینشان میکند و اگر به تو مصیبتی رسد میگویند ما تصمیم
خود را از اول گرفتیم، آن گاه شادمان و بی اعتنا بر میگردند. 51- بگو: هرگز بما نمیرسد مگر آنچه خدا برای ما نوشته است او سرپرست ماست، مؤمنان بر خدا توکل کنند. 52-
بگو آیا برای ما جز یکی از دو خوبی را انتظار میدارید؟ ولی ما منتظریم که
خدا به شما عذابی از جانب خود و یا به دست ما برساند پس منتظر بمانید که
ما با شما منتظرانیم. 53- بگو انفاق کنید به رغبت یا اکراه، هرگز از شما پذیرفته نیست که قومی فاسق هستید 54-
باز نداشت آنها را از قبول شدن انفاقشان، مگر آنکه به خدا و رسولش کافر
شدهاند، به نماز فقط در بیحالی و سستی میآیند و انفاق را فقط از روی
اکراه میکنند. 55- اموال و اولاد آنها تو را به اعجاب واندارد، خدا
میخواهد که آنها را با اموال و اولاد در زندگی دنیا به عذاب و رنج درکشد و
در حال کفر روحشان از قالب تن بیرون رود. 56- به خدا سوگند میخورند که از شما هستند از شما نیستند لیکن قومی ترسو هستند. 57- اگر پناهگاه، یا غارها و یا راه فراری مییافتند شتابان به سوی آن برمیگشتند.
کلمهها
تفتنی: فتنة. امتحان، وسیله امتحان، شدت عذاب، شرک. فتن در اصل گذاشتن طلا در آتش است برای امتحان «لا تفتنی» به فتنه نیانداز مرا. فرحون: شادمانان. مفرد آن فرح (به فتح اول و کسر دوم) است. شادی
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 4 صفحه : 247