شرحها

یهود مدینه با مشرکان مکه، همصدا شده بر علیه انقلاب اسلامی نقشه می‌کشیدند، برای مسلمانان روزگار سختی بود، این آیات مسلمانان را امر به جهاد می‌کند و اعلام می‌دارد که تا دست به شمشیر نبرند کارها بسامان نخواهد رسید، کسانی که از جنگ پرهیز کرده و می‌خواستند نان را به نرخ روز بخورند نکوهش شده‌اند، آن گاه روشن شده که جهاد در راه خدا خواه شخص غالب شود یا مغلوب بسود انسان است. بعد می‌فرماید باید در راه مستضعفین و بیچارگان جهاد کرد و آنها را از چنگ ظالمان نجات داد، بالاخره در تعیین اهداف جنگ می‌گوید: اهل ایمان در راه خدا جهاد می‌کنند و کفار برای معبودهای باطل و مکتبهای گمراه کننده و حکمرانان ستمگر می‌جنگند چنین اشخاصی که پیروان باطلند باید کوبیده شوند و حیله آنها بی‌مایه است.
71- یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا خُذُوا حِذْرَکُمْ فَانْفِرُوا ثُباتٍ أَوِ انْفِرُوا جَمِیعاً.
کلمه خُذُوا حِذْرَکُمْ دلالت بر تهیّؤ و آمادگی دارد، حرکت گروهی و عمومی بستگی بوضع دشمن دارد اگر دشمن کم باشد یک گروه برای سرکوبی او کافی است و اگر زیاد باشد بسیج عمومی لازم است از حضرت باقر صلوات اللَّه علیه نقل شده: مراد از «ثبات» سرایا و از «جمیعا» عسکر است [1].