سوده

دوّمین زن آن حضرت «سوده» دختر زمعه است، بعد از یک سال از وفات خدیجه کبری، با او در سال هشتم بعثت ازدواج کرد، سوده پیش از آن زن «سکران» پسر عمرو بود، سوده، قبلا با شوهرش «سکران» از ترس مشرکان به حبشه هجرت کرده بودند، در آنجا شنیدند که مشرکان از اذیت رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله و مسلمانان دست برداشته‌اند و در این میان یک نوع توافق حاصل شده است لذا به مکّه بازگشتند و دیدند گزارش بر خلاف بوده است، سکران بعد از چند روز در حجاز وفات کرد و بقولی در «حبشه» نصرانی شد و از دنیا رفت، بعد از او سوده بعقد ازدواج رسول صلّی اللَّه علیه و آله در آمد، سوده در اواخر حکومت عمر بن الخطاب در مدینه از دنیا رفت. گویند: آن زن با ایمان و مهاجر در هنگام موافقت به ازدواج گفته بود: به خدا حرصی به شوهران ندارم ولی دوست دارم روز قیامت در حالی که زن رسول خدا هستم از خاک سر بر دارم.

عائشه دختر ابی بکر

ازدواج آن حضرت با خدیجه کبری و سوده به حال عادی است و یکی را بعد از دیگری گرفته است، سوّمین زن آن حضرت «عائشه» دختر ابو بکر است. عائشه را در مکه عقد خواند و در مدینه با وی وصلت فرمود، از زنان آن حضرت فقط عائشه باکره بود و غیر از عائشه همه بیوه بوده‌اند، عائشه به هنگام وصلت نه و یا ده سال داشت و رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله آن وقت پنجاه و سه ساله بوده است [1].
در اینجا باید دو مطلب را از یاد نبرد یکی آنکه زمان تا زمان و محیط تا محیط فرق می‌کند، امروز اگر مردی پنجاه ساله دختر جوانی را تزویج کند شاید مورد ایراد واقع شود ولی آن روز این جریانها نبود، لازم بود زنان عرب در ده