نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 239
و اگر بنا باشد خدا بفوریت
در مقابل عمل، بنده را مؤاخذه کند مصداق این آیه میشود: وَ لَوْ یُؤاخِذُ
اللَّهُ النَّاسَ بِظُلْمِهِمْ ما تَرَکَ عَلَیْها مِنْ دَابَّةٍ نحل/ 61. 179- ما کانَ اللَّهُ لِیَذَرَ الْمُؤْمِنِینَ عَلی ما أَنْتُمْ عَلَیْهِ حَتَّی یَمِیزَ الْخَبِیثَ مِنَ الطَّیِّبِ. مراد
از «انتم» ظاهرا مسلمانان هستند که با منافقان و سست ایمانها مختلط شده
بودند یعنی: سنت و طریقه خدا آن نبوده (یا آن نیست) که مؤمنان را با
منافقان و ضعیفان مختلط بگذارد و به اسلام قولی کفایت کند بلکه باید فراز و
نشیبها بیاید و مردم با عمل آزمایش شوند تا همه بمیزان عمل و لیاقت خود،
پاداش و کیفر به بینند و پاک و ناپاک از هم شناخته گردد. در اینجا سؤالی
پیش میآید و آن اینکه: چه میشد خدا پاک و ناپاک را بدون امتحان عملی
بوسیله علم غیب شناخته میکرد؟ در جواب فرموده: وَ ما کانَ اللَّهُ
لِیُطْلِعَکُمْ عَلَی الْغَیْبِ کار خدا این نبوده که شما را به غیب مطلع
گرداند بلکه راهش همان میدان عمل است چون کیفرها و پاداشها در مقابل عمل
میباشد، علم غیبی بدون عمل در کیفر و پاداش دخلی ندارد. وَ لکِنَّ اللَّهَ
یَجْتَبِی مِنْ رُسُلِهِ مَنْ یَشاءُ ظاهرا جمله معترضه است، یعنی خدا
برای دانستن غیب فقط از پیامبران خود انتخاب میکند عالِمُ الْغَیْبِ فَلا
یُظْهِرُ عَلی غَیْبِهِ أَحَداً إِلَّا مَنِ ارْتَضی مِنْ رَسُولٍ جن/ 26. فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رُسُلِهِ وَ إِنْ تُؤْمِنُوا وَ تَتَّقُوا فَلَکُمْ أَجْرٌ عَظِیمٌ. پس به خدا و پیامبرانش در آنچه امر و نهی میکنند تسلیم شوید که در صورت ایمان و تقوی پاداش بزرگی در انتظار شماست.
نکتهها
اشاره
امتحان: امتحان در واقع، پیاده شدن افکار و عقائد در میدان عمل است، اگر
بنا باشد که انسان پاداش یا کیفر بیند و تعالی
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 239