شرحها

جنگ تاریخی «احد» که مسلمانان در آن شکست سختی دیدند، در اواخر سال سوم هجری اتفاق افتاد، نتائج ناگوار شکست «احد» از قبیل ضعف روحیه مسلمین، سمپاشی منافقان، دسیسه بازی یهود، کمتر از شکست نبود، لذا حدود پنجاه سه آیه در این زمینه نازل گردید تا از عواقب آن شکست، جلوگیری شود و مسلمانان با روحیه تازه حوادث را استقبال کنند.

نظر به پیکار احد:

کفار مکه که در جنگ «بدر» از مسلمانان شکست خورده بودند، شب و روز به فکر انتقام بودند، حدود دویست و پنجاه هزار درهم برای هزینه تجهیزات و لشکر کشی فراهم کردند و تقریبا معادل همین مبلغ را برای غرامت هفتاد اسیری که مسلمانان در بدر گرفته بودند، پرداخت نموده بودند، این است که با عزمی راسخ به جمع آوری لشگر پرداخته و با سه هزار مرد جنگی راه مدینه را در پیش گرفتند.
عباس عموی پیغمبر صلّی اللَّه علیه و آله جریان را بوسیله قاصدی به آن حضرت رسانید و او را از تصمیم و کار قریش آگاه کرد، پس از چند روز، خبر حمله کفار در مدینه منتشر گردید، رسول خدا صلّی اللَّه علیه و آله، مسلمانان را بشورای جنگی در مسجد دعوت فرمود اکثریت رأی دادند که صلاح آن است از مدینه بیرون شده و در خارج شهر با دشمن پیکار کنند، آن حضرت روز جمعه پس از ادای نماز جمعه با جمعی حدود هزار نفر از مدینه به طرف کوه «احد» خارج شد و در میان کوه که به شکل نیم دائره است پشت به کوه و رو به مدینه، موضع گرفت.
در وسط راه عبد اللَّه بن ابی با سیصد نفر از منافقان به مدینه برگشت و گفت:
رأی من آن بود که در مدینه بمانیم و در آنجا بجنگیم، رأی مرا نپذیرفت و نظر کودکان را قبول کرد، جنگ در بیرون مدینه بی‌فائده است.