نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 175
122- آن گاه که دو گروه از شما خواستند از تصمیم خود برگردند حال آنکه خدا یارشان بود، مؤمنان تنها به خدا توکل کنند. 123- خدا شما را در «بدر» یاری کرد با آنکه ضعیف بودید پس از خدا به ترسید تا شکر گزار باشید. 124- آن گاه که به مؤمنان میگفتی آیا شما را کافی نیست که پروردگارتان با سه هزار فرشته به زمین فرود آمده یاریتان کند. 125-
آری، اگر استقامت کنید و تقوی نمائید و دشمن با این هیجان که دارد به طرف
شما آید، پروردگارتان شما را با پنجهزار فرشته نشاندار مدد میکند. 126- خدا آن مدد را فقط بشارت قرار داده تا قلوبتان با آن مطمئن شود (و گرنه) یاری جز او نزد خدای توانا و حکیم نیست. 127- (نصرتتان داد) تا ناحیهای و قسمتی از کفار را قطع کند یا آنها را خوار گرداند تا نومید باز گردند. 128- تو را چیزی از این کار نیست، یا بر آنها بر گردد و یا عذابشان نماید که ستمکارانند. 129- هر چه در آسمانها و زمین هست از آن خداست هر که را بخواهد میآمرزد و هر که را بخواهد عذاب میکند خدا آمرزنده مهربان است.
کلمهها
غدوت: غدو به معنی خارج شدن در بامداد است «غدوت» یعنی در بامداد خارج شدی. تبوی: تبوئه، اتخاذ مکان و آماده کردن جا برای دیگری است، به مفعول دوم بالام و بی لام متعدی میشود. مقاعد:
جمع مقعد به معنی محل قعود و محل نشستن است. در المنار گوید: آن در اصل به
معنی مکان قعود است سپس به معنی مکان (از باب توسع) بکار رفته، مراد از آن
در آیه مواضع است. همت: یعنی قصد کرد. «الهم: القصد و العزم».
نام کتاب : تفسيراحسنالحديث نویسنده : قرشی، سید علی اکبر جلد : 2 صفحه : 175