کلمه‌ها

ملاء: (بکسر- م) مقداری را گویند که ظرفی را پر کند و بفتح میم بمعنی پر کردن است خواه با آب باشد یا با غیر آن.
افتدی: فدیه، فدی و فداء: عوض (عوضی که شخص از جانب خود یا دیگران می‌دهد) افتداء: عوض دادن.
تنالوا: نیل بمعنی وصول و رسیدن است «نال مطلوبه» یعنی به مرادش رسید.
بر: (بکسر- با) نیکی و خوبی، و بفتح اول بمعنی خشکی و احسان کننده، معنای اول همان خشکی است.
تنفقوا: نفق در اصل بمعنی خروج است، انفاق: خرج کردن و خارج کردن مال از دست.
طعام: خوردنی (مطعوم)، آن به معنای مصدر (طعام خوردن) نیامده است.
اسرائیل: نام یا لقب یعقوب علیه السّلام است (بقره/ 40).
ملة: دین طریقه. (بقره/ 120).
حنیفا: حنیف: مایل بحق، جنیف: مایل بباطل. مراد از آن در اینجا موحد است.
حل: (بکسر اول) حلال. اصل کلمه بفتح اول بمعنی باز کردن است.

شرحها

این آیات، تعقیب آیات قبلی بوده و ارتباط کامل با آنها دارند، در این آیات اولا مردم بدو دسته تقسیم شده‌اند که هر دو مبغوض درگاه خدا هستند یکی آنکه در کفر زیاده روی کرده و توبه بی‌جا می‌کنند، دیگری آنکه در حال کفر از دنیا می‌روند. ثانیا نشان داده شده کدام قسم از انفاق مهم و مؤثر است و می‌تواند درد