شرحها

این آیه در صدد معرفی اعمال نیک و مردان نیکوکار است و می‌گوید:
نیکوکار کسی است که از درون به توحید و واقعیات معتقد، و از بیرون مصدر اعمال نیک و خدا پسند باشد و در پیش‌آمدها استقامت ورزد و خود را نبازد.
در المیزان از حضرت رسول صلّی اللَّه علیه و آله نقل شده: هر که به این آیه عمل کند ایمانش کامل است. در شأن نزول آیه گفته‌اند: درباره تحویل قبله بحث و جدال و گفتگو زیاد شد و یهود دست بردار نبود تا آیه شریفه نازل گردید. ولی نمی‌شود گفت:
در این مورد فقط این آیه نازل شده است بلکه آیات قبل و بعد نیز نازل شده‌اند، ضمنا در این آیه مطلب فوق بررسی گردیده است.
177- لَیْسَ الْبِرَّ أَنْ تُوَلُّوا وُجُوهَکُمْ قِبَلَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ ....
«بر» اول به معنی نیکوکاری است و همچنین «بر» دوم، ولی حمل «من آمن» بر آن از جهت مبالغه است. گویند: فلانی عدالت و شرافت یا ذلت است