جماعتي از ثقات چنين روايت كرده‌اند [5] كه از مصطفي صلي الله عليه و سلم، جمع [6] صحابه رضي الله عنهم سؤال كردند كه: متي الساعة يا رسول الله؟ ما را اعلام فرماي، كه قيامت بعد ازين بچندگاه باشد؟ فرمود: [بعد از] شش صد و اند سال باشد، و اند را كه در زبان پارسيان است بعربيت دو لفظ است يكي نيف [و] دوم بضع، اما لفظ بضع در قرآن بدو جاي است: يكي در قصه يوسف عليه السلام فلبث في السجن بضع سنين، [7] و اين هفت سال [8] بود، و دوم در سوره روم و هم من بعد غلبهم سيغلبون في بضع سنين [9] و اين [10] هم هفت سال بود، و اين لفظ نيف در عربيت و اند كه [11] معني آنست، در زبان پارسي كلمه‌ايست [12] كه ميان دو عقد عشرات (ده) افتد، چنانچه ده و اند، و بيست و اند و سي و اند، و چون بر لفظ مبارك مصطفي رفت [صلي الله عليه و سلم] ستمائة و نيف پس بايد، كه ظهور علامات [13] قيامت ميان شش صد و ده باشد، صدق رسول الله [صلي الله عليه و سلم] و شهادت سلطان غازي محمد سام طاب ثراه [14] در شهور اثني و ستمائة بود، او پادشاهي بود، كه آخر سلاطين (عادل) و ختم پادشاهان گشت، و دولت او سدي بود فتنه‌هاي آخر الزمان (را) و ظهور علامات قيامت را. [و] دليل برين [15] حديث آنچه [هم] در ان