ازين كتاب مفصلا اطلاعي نداريم، ولي محمد قاسم فرشته در اثناي تحرير كتاب خويش آنرا در دست داشت و از مآخذ خويش ميشمارد، كه مؤلف آن شيخ عين الدين بيجاپوري بود (فرشته، مقاله دوم ص 75) ازين تذكار مختصر فرشته ميتوان فهميد كه اين كتاب پيش از عصر فرشته كه حدود 1015 ه باشد، در هند نوشته شده بود، و عين الدين بيجاپوري خواسته است بقيه حوادث هند را بعد از منهاج سراج تا عصر خويش تكميل كند، از نسخه قلمي اين ملحقات خبري ندارم، و اشارت تاريخ هند كه در حيدرآباد نوشته شده نيز بودن اين كتاب را ثابت ميكند (رك: تاريخ هند بزبان اردو، ج 2 ص 44) (براي تكميل اين مبحث، رك: 78)

اين نام در نسخه اصل باملاهاي مختلف: ايلتمش، التمش، التتمش ضبط شده، و در مطبوع كلكته عموما التمش آمده، مورخين ديگر مانند فرشته و سجانراي ولن پوول هم باملاهاي مختلف ضبط كرده‌اند، راورتي در حاشيه (ص 597 ج 1) ترجمه طبقات نويسد: كه در برخي از نسخ ايلتمش و در بعضي هم ايلتتمش نوشته‌اند، ولي از اشارات نسخ قديمه چنين پديد ميآيد كه جزو اول اين نام (ايل) باشد چون در ايل ارسلان، ايلدوز و غيره. اما پاره دوم آن مانند قليتمش و غيره خواهد بود، بدايوني گويد: كه تركان طفلي را كه در شب كسوف ماه بزايد، ايلتمش‌i -yal -Timish گويند [1] ولي راورتي اين وجه تسميه را هم