اشعار زياد مولانا بدست ما نرسيده، و آنچه در كتاب طبقات ناصري مي‌بينيد، عبارت از چند قطعه و قصيده‌ايست كه در موارد مختلفه مذكور افتاده، و از ان پديد مي‌آيد، كه مولانا در زبان فارسي و عربي شعر ميگفت، و در هر دو زبان مقتدر بود، همان طوري كه كلام منثور مولانا از شهكارهاي ادب و در اوج بلاغت و كمال براعت و سلاست است، اشعار روي بهمان اندازه نيست، با آن هم نمي‌توان گفت كه اشعار فارسي مولانا پخته و متين نيست، و عيبي از عيوب ادبي دران ظاهر است.
كتاب منظوم ديگر وي كه ناصري نامه باشد، و در مآثر مولانا ذكري از ان نموديم، متأسفانه در بين نيست. و طوري كه برخي از