بعد از آنكه مولانا از سفر ملتان بحضرت دهلي باز گشت، قاضي القضاة جلال الدين كاشاني كه قاضي ممالك هندوستان بود در گذشت، و الغ خان مؤلف را به تجديد عهد قضاي ممالك مخصوص گردانيده و بر راي شاهي عرضه داشت، همان بود كه كرت دوم روز يكشنبه (10) جمادي الاولي (649 ه) قاضي القضاة كل هندوستان گشت و حكومت حضرت دهلي هم به وي تعلق گرفت [3] يك سال بعد در شوال (650 ه) كه سلطان دهلي بطرف اچه و ملتان لشكر كشي مي‌كرد، مؤلف در حضرت دهلي ماند، و براي وداع موكب شاهي تا حدود كيتهل رفت، هم درين جاي پادشاه او را به تشريف اسپ خاص با ساخت زر و ستام و زين بنواخت، و بمقر ماموريت خويش باز گشت [4] مولانا تا سال (651 ه) قاضي القضاة هندوستان بود، در همين سال مزاج پادشاه بر اكابر شغلها بگشت و الغ‌خان را به هانسي فرستاد، و وزارت را به عين الملك محمد نظام الملك جنيدي مفوض داشت، و عماد الدين ريحان وكيل درشد.
اينها همه كساني بودند: كه با حزب و همراهان مولانا اختلافي داشتند عظيم، و وقتي كه حامي و مربي مؤلف يعني الغ خان از بين رفت مولانا را هم طرف تعرض شديد قرار دادند و (27) رجب (651 ه) بود كه قاضي شمس الدين بهرايجي را بياوردند و به معرفي عماد الدين ريحاني قضاي ممالك را بدو مفوض كردند [5]