چون ا [و] كتاي لشكرها بجانب عراق و خراسان فرستاد، جرماغون نوين [2] را بر سر آن لشكر (فرمانده) كرد، چون بر طرف عراق آن لشكر برفت، بقدر پنجاه هزار مغل و ديگر اجناس بزرگان تركستان و اسيران خراسان كه روي بدان ديار نهادند، بقدر صد هزار سوار بود، در شهور سنه ثلاث و عشرين و ستمائة.
چون بدان ديار رسيدند، خلق آن بلاد و اطراف را چندان بقتل رسانيدند [3] كه قلم را مجال تحرير [4] آن نباشد، جمله شهرهاي عراق و جبال و اران و آذربيجان (و گيلان) و ولايت رستم داري [5] كه در اطراف بحر خزر است تا در بندان [6] و آذربيجان همه نهب شد، و خراب گردانيد [ند] مگر يك شهر اصفهان را كه (از) اول ظهور چنگيزخان مغل و لشكر او بديار عراق تا بوقتي كه اصفهان گشاده شد، مدت پانزده سال بايست، چنانچه بعد ازين بتحرير پيوندد، بموضع خود.
و اين لشكر بر عقبه حلوان بگذشت، تا حوالي مدينة السلام بغداد (را) نهب كردند، و چند كرت از حضرت امير المؤمنين المستنصر بالله طاب ثراه بدفع طايفه مغل و لشكرهاي كفار، ملوك اسلام با حشمهاي عجم و ترك و كرد و عرب نامزد شد، و با كفار قتال و جهاد بسيار كردند، و در همه اوقات فتح و نصرت لشكر اسلام را بود. به هيچ وجه دران عهد لشكر كفار بر اطراف و حوالي دار الخلافه دست نيافتند، و جرماغون [7] ملعون كه لشكر كش كفار (مغل) بود، در حدود قم و كاشان مقام ساخت و بعضي (را) بطرف فارس و كرمان بدوانيدند.
اتابك ابو بكر فارس كه پادشاه آن بلاد بود [8] و برادر حاجب براق