نمايد و در آن انديشه نكند و به آن استدلال نكند!اگر گويند:چگونه گفت كس از اين چنين مردم [1]ظالم‌تر نباشد و ما دانيم كه اگر قتل نفس و غصب مال به آن ضم كنند ظالم‌تر باشد،جواب آن است كه گوييم [2]:اين بر طريق مبالغه است،يعنى از هر ظلمى كه در جهان هست كفر بتر [3]باشد و كافر ظالم‌تر باشد،چنان كه گفت: إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ [4]،آنگه گفت: سَنَجْزِي [5]،پاداشت [6]دهيم آنان را كه از آيات ما اعراض كنند به بتر عذابى به آن عدول و اعراض كه كرده باشند.اگر گويند:

چون بر قاعدۀ شما آن است كه اين كه كرد با اين گروه براى قطع عذر كرد تا ايشان را حجّت نباشد بر خداى،پس آنان كه پيش اينان بودند كه كتاب به ايشان نرسيد و ايشان رسول را در نيافتند،عذر ايشان مقطوع نباشد و ايشان را بر خداى حجّت بود،گوييم:خلاف اين است براى آن‌كه ايشان را ادلّه باشد و الطاف در معلوم خدا كه با ايشان [7]كرده بود كه قائم باشد مقام اين را از ادلّۀ عقل و كتب پيغامبران [8]پيشين و شرع ايشان،و اينان را نيز اگر خداى تعالى صلاح در آن شناختى كه بر شرع پيغامبران [9]مقدّم رها كند مستغنى بودندى در باب لطف از اين كتاب و لكن چون خداى تعالى دانست كه مصلحت اين مكلّفان مختلف شد به اختلاف اوقات و اشخاص،اينان را كتابى دگر داد و بيانى نو كرد[127-پ] و اگر در حقّ ايشان دانستى كه اين يا مثل اين مصلحت است،هم نفرمودى.

چون نكرد دانستيم كه مصلحت ايشان نبود.

[سوره الأنعام (6): آیات 158 تا 165]
هَلْ يَنْظُرُونَ إِلاّٰ أَنْ تَأْتِيَهُمُ اَلْمَلاٰئِكَةُ أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ لاٰ يَنْفَعُ نَفْساً إِيمٰانُهٰا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِي إِيمٰانِهٰا خَيْراً قُلِ اِنْتَظِرُوا إِنّٰا مُنْتَظِرُونَ (158) إِنَّ اَلَّذِينَ فَرَّقُوا دِينَهُمْ وَ كٰانُوا شِيَعاً لَسْتَ مِنْهُمْ فِي شَيْءٍ إِنَّمٰا أَمْرُهُمْ إِلَى اَللّٰهِ ثُمَّ يُنَبِّئُهُمْ بِمٰا كٰانُوا يَفْعَلُونَ (159) مَنْ جٰاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ عَشْرُ أَمْثٰالِهٰا وَ مَنْ جٰاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلاٰ يُجْزىٰ إِلاّٰ مِثْلَهٰا وَ هُمْ لاٰ يُظْلَمُونَ (160) قُلْ إِنَّنِي هَدٰانِي رَبِّي إِلىٰ صِرٰاطٍ مُسْتَقِيمٍ دِيناً قِيَماً مِلَّةَ إِبْرٰاهِيمَ حَنِيفاً وَ مٰا كٰانَ مِنَ اَلْمُشْرِكِينَ (161) قُلْ إِنَّ صَلاٰتِي وَ نُسُكِي وَ مَحْيٰايَ وَ مَمٰاتِي لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِينَ (162) لاٰ شَرِيكَ لَهُ وَ بِذٰلِكَ أُمِرْتُ وَ أَنَا أَوَّلُ اَلْمُسْلِمِينَ (163) قُلْ أَ غَيْرَ اَللّٰهِ أَبْغِي رَبًّا وَ هُوَ رَبُّ كُلِّ شَيْءٍ وَ لاٰ تَكْسِبُ كُلُّ نَفْسٍ إِلاّٰ عَلَيْهٰا وَ لاٰ تَزِرُ وٰازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرىٰ ثُمَّ إِلىٰ رَبِّكُمْ مَرْجِعُكُمْ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمٰا كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (164) وَ هُوَ اَلَّذِي جَعَلَكُمْ خَلاٰئِفَ اَلْأَرْضِ وَ رَفَعَ بَعْضَكُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجٰاتٍ لِيَبْلُوَكُمْ فِي مٰا آتٰاكُمْ إِنَّ رَبَّكَ سَرِيعُ اَلْعِقٰابِ وَ إِنَّهُ لَغَفُورٌ رَحِيمٌ (165)