آن خبر كه داديم از تحريم اين چيزها بر جهودان بر سبيل عقوبت،اوايل ايشان را و اواخر ايشان را بر سبيل مصلحت تا به وقت نسخ شرع موسى-عليه السّلام.

قوله تعالى [1]: فَإِنْ كَذَّبُوكَ فَقُلْ رَبُّكُمْ ذُو رَحْمَةٍ وٰاسِعَةٍ ؛اگر تو را تكذيب كنند.

و دروغزن دارند در آن خبر كه دادى كه خداى اين چيزها به حرام كرد،و تكذيب ايشان آن [2]بود كه گفتند كه:اين چيزهايى است كه يعقوب بر خويشتن حرام كرد، خداى بر او حرام نكرده بود.ما موافقت [3]يعقوب را،آن چيزها بر خويشتن حرام كرديم نه چنان است كه تو گفتى خداى حرام كرده است.قولى دگر آن است كه:

كنايت راجع است با جملۀ مشركان در انواع تكذيب كه كردند رسول را-عليه السّلام.

گفت تو به جواب آن تكذيب بگوى كه:خداى شما خداوند رحمت فراخ است.

اگر گويند:چگونه رحمت واسعه را به جواب تكذيب رسول كرد؟گوييم [4]از اين دو جواب است:يكى آن‌كه حق‌تعالى به رحمت خود با تكذيب ايشان ايشان را مهلت داد و عقوبت عاجل [5]نكرد.جواب ديگر آن‌كه:ذكر رحمت براى آن كرد تا ترغيب كند ايشان را به [6]ايمان و تزهيد [7]كند در كفر.چون ايشان بشنودند كه خداى تعالى واسع الرّحمه است،طمع رحمت او ايشان را داعى باشد با ايمان و طاعت و صارف [8]باشد از كفر و تكذيب.آنگه با ترغيب ترهيب [9]كرد و با وعد وعيد مقرون كرد بقوله: وَ لاٰ يُرَدُّ بَأْسُهُ عَنِ الْقَوْمِ الْمُجْرِمِينَ ،گفت:عقاب [10]او رد نكند [11][122-ر]از كافران و گناهكاران تا چنان كه ايشان را به طريق ترغيب نزديك يكديگر [12]به طريق ترهيب نزديك بكند [13]تا از دو وجه ايشان را لطف باشد.