بدل كردند [1]آنان كه ستم كردند از ايشان گفتارى جز آن‌كه گفتند ايشان را بفرستاديم [2]بر ايشان عذابى از آسمان به آن ظلم كه كردند.

[3] و بپرس ايشان را از[آن] [4]ده كه [5]بود حاضر دريا [6]چون نافرمانى كردند در شنبه چو[ن] [7]به ايشان آمدندى [8]ماهيان[ايشان] [9]روز شنبه‌شان راه برگرفته و [10]روزى كه شنبه نكردندى نيامدندى [11]به ايشان،چنين آزموديم[ايشان را] [12]به آنچه كردند از فسق و نافرمانى.

قوله تعالى: وَ لَمّٰا سَكَتَ عَنْ مُوسَى الْغَضَبُ -الآية،حق‌تعالى بر سبيل توسّع و تجوّز سكون غضب را سكوت نام نهاد و اگرچه خشم كن [13]سخن نگويد،براى آن‌كه مردم خشم رسيده در حال فورت خشم كه خشم او مى‌جوشد، پندارى خشم او سخن مى‌گويد از آنچه در دل و نفس اوست.چون فورت به جاى كلام بود،سكون به جاى سكون بگفت،و اين از لطيف [14]تشبيه است.و سكون و سكوت از يك وادى است من حيث المعنى و من حيث المقاربه،براى آن‌كه «تاء»قريب المخرج[است] [15]به«نون»و سكوت تسكين آلت كلام باشد.

چون خشم موسى-عليه السّلام-ساكن شد،آن الواح بيفگنده بر گرفت.