عجب مى‌آيد شما را كه آيد [1]به شما يادكردنى از خداى شما بر مردى از شما تا بترساند [2]شما را؟و ياد كنى [3]چون كرد شما را خليفه‌تان از پس قوم نوح،و بيفزود شما را در آفرينش زيادتى،ياد كنى [4]نعمتهاى خداى [5]تا همانا ظفريابى [6][159-پ].

گفتند:آمده‌اى [7]به ما تا بپرستيم خداى را تنها و رها كنيم آنچه پرستيدندى پدران ما؟بيار به ما آنچه وعده مى‌دهى ما را اگر از جملۀ راست‌گويانى [8].

گفت:افتاد بر شما از خدايتان عذابى و خشمى،جدل مى‌كنى [9]با من در نامهايى كه نهادى [10]آن را شما و پدران شما؟فرونفرستاد خداى [11]به آن از حجّتى.گوش دارى [12]كه من وا شما [13]از گوش‌دارندگانم.

برهانيديم او را و آنان كه با او بودند به رحمتى از ما و ببريديم اصل آنان كه به دروغ داشتند آيات ما[را] [14]و نبودند مؤمنان [15].