نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 8 صفحه : 181
اجتناب كند و بعضى را ارتكاب كند و بىتوبه با پيش خداى شود،كار او موقوف باشد بر مشيّت خداى تعالى،اگر خواهد عفو كند او را و اگر خواهد عقوبت كند.
چون ذكر مؤمنان و متّقيان بگفت و آنچه پاداشت ايشان است،ذكر كافران و مكذّبان و متكبّران[146-پ]و جزاى ايشان [1]بگفت بر عادتى كه فرموده است من اتباع الوعد الوعيد و الجمع بين التّرغيب [2]و التّرهيب تا [3]مكلّف به هر دو طريق به فعل واجب نزديك بود و از فعل قبيح منزجر،گفت: وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيٰاتِنٰا [4]،آنان كه تكذيب آيات ما كنند و دروغ دارند حجج و بيّنات ما را و استكبار كنند از آن و بزرگوارى نمايند،ايشان اهل دوزخاند و ملازم باشند آنجا و مخلّد و مؤبّد مانند آنجا.و«استكبار»،تكبّر و ترفّع باشد به باطل،و در جملۀ مخلوقات صفت ذمّ است،بخلاف [5]آنكه تواضع [6]صفت مدح است [7].
كيست ستمكارتر از آنكس كه فرابافد [8]بر خداى دروغى [9]يا به دروغ دارند [10]آيات او [11]ايشان را برسد به ايشان به رخ [12]ايشان از كتاب [13]چون آيند به ايشان پيغامبران ما جان بردارند ايشان را،گويند:كجاست آنچه مىخواندى [14]از جز