اراد الثّوب و السّتر. وَ رِيشاً ،أى ما لا،در قول عبد اللّه عبّاس و مجاهد و ضحّاك و سدّي،يقول العرب:تريّش الرّجل إذا تموّل.ابن زيد گفت:«ريش» جمال باشد،ابو عمرو بن العلاء گفت:كسوت و جهاز باشد،و گفته‌اند:هرچه از باب تجمّل و متاع خانه باشد از فرش و بسط [1]،و منه ريش الطّائر براى آن‌كه جمال و ساز او در پرهاش [2]باشد اگر پر او بكنند [3]بى‌جمال شود،و انشد سيبويه [4]:

و ريشي منكم و هواى معكم و ان كانت زيارتكم لماما
معبد الجهنيّ گفت:الرّياش المعاش،سلمىّ و عطاردى و قتاده در شاذّ خواندند:«و رياشا»به جمع،مثل ذئب و ذئاب و قدح و قداح.قطرب گفت:

الرّيش و الرّياش واحد كلبس و لباس و حلّ و حلال و حرم و حرام.

وَ لِبٰاسُ التَّقْوىٰ ،اهل مدينه و ابن عامر و كسائى خواندند:«و لباس» منصوب عطفا على قوله:لباسا و ريشا،و عامل در او«انزلنا»باشد،و باقى قرّاء «و لباس»به رفع خواندند،و رفع او بر ابتدا باشد.و«ذلك»بدل باشد،و«خير» خبر مبتدا باشد،و بر قرائت آن‌كس كه به نصب خواند،«ذلك»مبتدا باشد و «خير»خبر او باشد.

و در لباس تقوا مفسّران خلاف كردند.زيد بن على گفت:لباس تقوا درع باشد و مغفر و آنچه ساعد و ساق به آن بپوشند از آن براى آنش لباس تقوا خواند كه يتّقى بذلك في الحرب.قتاده و سدّى گفتند و ابن جريح:لباس تقوا ايمان است.معبد الجهنيّ گفت:حياست،و شاعر در اين معنى گفته [5]:

انّي كأنّي ارى من لا حياء له و لا امانة وسط النّاس عريانا
عطيّة [6]گفت از عبد اللّه عبّاس:عمل صالح است و به روايتى ديگر از