او و ياد كردى [1]گروندگان [2]را.

پس‌روى كنى [3]آن را كه فرستاده شد [4]به شما از خدايتان و پس‌روى مكنيد از فرود [5]او دوستانى را،اندك انديشه مى‌كنى. [6]

و بس [7]از شهر كه ما هلاك كرديم،آمد به ايشان هلاك [8]ما به شب يا [9]ايشان خفته بودند[به گرمگاه] [10] نبود گفت [11]ايشان چون آمد به ايشان عذاب ما الّا آن‌كه گفتند ما بيدادكار [12]بوديم [13].

بپرسيم [14]آنان را كه فرستادند به ايشان و بپرسيم [15]پيغامبران را.

قصّه كنيم بر ايشان به دانش و نبوديم غايب [16].

و سختن [17]آن روز حق باشد هركه را [18]گران بود ترازوهاى او ايشان ظفريافتگانند [19].