حمزه و كسايى خواندند: تَأْتِيَهُمُ الْمَلاٰئِكَةُ ،به«تا»براى تأنيث لفظ،و باقى قرّاء خواندند به«يا»لتقدّم الفعل ان يأتيهم الملائكة،تا فرشتگان از آسمان فرود آيند به خرق عادت به حسب اقتراح ايشان،و گفته‌اند:فرشتگان براى قبض ارواح ايشان فرود آيند پس ايشان منتظر مرگ خوداند،اين قول قتاده و سدّى است. أَوْ يَأْتِيَ رَبُّكَ ،يا خداى تو آيد.در اين دو قول گفتند:يكى آن‌كه مراد استبعاد [1]است يعنى مگر انتظار محال مى‌كنند كه آنچه ممكن نيست [2]با ايشان كرده شود،قولى دگر آن است كه:(او يأتى امر ربك و حكمه و عذابه) [3]،على حذف المضاف و اقامة المضاف اليه مقامه،كقوله تعالى: وَ سْئَلِ الْقَرْيَةَ [4]، وَ جٰاءَ رَبُّكَ [5]، إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللّٰهَ وَ رَسُولَهُ [6]،و قولى دگر آن است كه:او يأتى ربّك ببعض آياته او بعظيم [7]آياته على حذف المفعول به. أَوْ يَأْتِيَ بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ يا [8]بعضى آيات خدا بيايد. يَوْمَ يَأْتِي بَعْضُ آيٰاتِ رَبِّكَ ،آن روز كه آيد بعضى آيات او:

لاٰ يَنْفَعُ نَفْساً إِيمٰانُهٰا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ ،هيچ نفس را آن روز ايمان سود ندارد كه ايمان نياورده باشد پيش از آن و يا در ايمان خود خيرى و طاعتى نكرده باشد و آن آياتى باشد مانع از قبول توبه،و مفسّران در آن سه قول گفتند:حسن بصرى گفت مراد آن شش چيز است [9]كه رسول-عليه السّلام-گفته است [10]:

بادروا بالاعمال ستّا طلوع الشّمس من مغربها و الدّابّة و الدّجال و الدّخان و خويصة [11]احدكم،يعنى موته و امر العامّة ،گفت:بشتابى [12]به عمل صالح پيش از شش چيز:آن‌كه آفتاب از مغرب برآيد و خروج دابّة الارض و خروج دجّال و دودى كه پديد آيد [13]