باقر-عليه السّلام-گفت:

صدق جدّي رسول اللّه، راست گفت رسول خداى- عزّ و جلّ-جدّ من،و اللّه كه من اين مسئله بهتر از تو دانم،و لقد اوتيت الحكم صبيا،و مرا حكمت دادند و من كودك بودم.

كل ذلك بفضل الله علينا و بركته لنا اهل البيت -اين خبر خواجه ابو جعفر بابويه-رحمة اللّه عليه-در كتاب الغيبة بياورد،و نه از يك طريق و ده طريق و صد طريق،از طرق مخالف و مؤالف آوردند كه رسول -عليه السّلام-گفت:

من اطاع عليّا فقد اطاعني،و من اطاعني فقد اطاع اللّه،و من عصى عليّا فقد عصاني،و من عصاني فقد عصى اللّه ،هركه او طاعت علىّ دارد طاعت من داشته باشد،و هركه طاعت من دارد طاعت خداى داشته باشد،و هركه در علىّ عاصى شود،در من عاصى شده باشد،هركه در من عاصى شود در خداى عاصى شده باشد.اين اخبار نيز دليل است بر آنكه اولوالأمر اين معصومانند.

قوله: فَإِنْ تَنٰازَعْتُمْ فِي شَيْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللّٰهِ وَ الرَّسُولِ ،اگر منازعت كنى [1]در چيزى.و منازعت،مخالفت باشد مفاعله من النّزع،و هو الجذب،براى آن‌كه مخالفين چون دو مجاذب رسن باشند به طريق مثل.رد كنيد با خداى و رسول.ردّ با خداى ردّ با كتاب خداى باشد،و ردّ با رسول ردّ با سنّت و شريعت او باشد براى آن‌كه اين خطاب اهل همۀ عصرهاست،اين قول مجاهد است و قتاده و سدّى و ميمون بن مهران.و ردّ با ائمّۀ معصوم-عليهم السّلام-جارى مجراى رد با رسول باشد،چنان كه رد با رسول ردّ با خداى باشد،نبينى كه در دگر آيت گفت: وَ لَوْ [2]رَدُّوهُ إِلَى الرَّسُولِ وَ إِلىٰ أُولِي الْأَمْرِ مِنْهُمْ لَعَلِمَهُ الَّذِينَ يَسْتَنْبِطُونَهُ مِنْهُمْ [3]،براى آن‌كه ايشان نايبان رسولند و حافظان شرعند،و چون معصوم باشند مأمون‌الخطا و الزّلل باشند، قولشان در شرع حجّت باشد.

إِنْ كُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّٰهِ ،اگر به خداى ايمان داريد،يعنى هركه به خداى ايمان دارد چنين كند. ذٰلِكَ خَيْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْوِيلاً ،قتاده و سدّى و ابن زيد گفتند:احمد عاقبة،عاقبت محمودتر باشد مجاهد گفت:احسن جزاء،جزايش نيكوتر باشد،و