نام کتاب : روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن نویسنده : الرازي، ابوالفتوح جلد : 5 صفحه : 24
خوانند [1]،و باقى قرّاء به«تا».و ابو عمرو هر دو روا دارد.آنكه به«يا»خواند ضمير با«امّة قائمة»بود كه ذكر ايشان و اوصافشان در آيت مقدّم برفت. وَ مٰا يَفْعَلُوا [2]مِنْ خَيْرٍ فَلَنْ يُكْفَرُوهُ ،آنچه از خير كنند ايشان مكفور نباشند و مجحود،يعنى مشكور و مرضىّ باشد و واقع به موقع حمد و ثواب.و آنكس كه به«تا»خواند،خطاب با رسول-عليه السّلام-و صحابه و جملۀ مكلّفان باشد تا ايشان را به وعدۀ او وثاقت [3]باشد و بدانند كه رنج ايشان ضايع نيست و سعى ايشان مشكور است،مكفور نيست. وَ اللّٰهُ عَلِيمٌ بِالْمُتَّقِينَ ،و خداى تعالى عالم است [4]به متّقيان و احوال ايشان.
آنان كه كافر شدند بنگزيراند [5]از ايشان خواستههايشان [6]و نه فرزندان ايشان از خداى چيزى،و ايشان اهل دوزخاند، ايشان در آن هميشه [7]باشند.
مثل آنان كه [8]نفقه كنند در اين زندگانى دنيا [9]چون مثل [10]بادى است كه در او سرما باشد [11]كه برسد به كشت [12]قومى كه بيداد كرده باشند بر خود،هلاك كند آن را و [13]ظلم نكند خداى بر ايشان،و لكن ايشان بر خود ظلم كنند.
اى آنان كه بگرويديد مگيريد خاصگان [14]از جز شما،كه تقصير