اغلب مفاعله از ميان دو كس باشد،و تكرار براى آن است كه فايده مختلف است.و عطا و قرظىّ گفتند:مصابره كنيد [1]بر وعده‌هاى خداى،يعنى بر انتظار وعدۀ خداى.

وَ رٰابِطُوا ،و خويشتن [2]موقوف كنيد [3]بر جهاد مشركان به‌منزلۀ [4]چهار پاى بازبسته [5].و اصل«مرابطه»آن بود كه ايشان در برابر اينان اسپان [6]ببندند و اينان در برابر ايشان.پس كنايت شد از ملازمت كارزار و آن‌كس كه او مقام كند در بعضى ثغور براى اخافه كافران،قال اللّه تعالى وَ مِنْ رِبٰاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللّٰهِ [7].

ابو حامد الخارزنجيّ گفت:«مرابطه»سلاح بر بستن مبارزان بود در كارزار،و أصله من الرّبط،و هو الشّدّ.و از اين جا رسن [8]كه اسپ را به او ببندند رباط گويند،و فلان رابط الجأش،أى قوىّ القلب،قال لبيد [9]:

رابط الجأش على كلّ وجل-
ابو عبيده گفت: رٰابِطُوا ،مداومت و ثبات كنى [10].راوى خبر گويد-سمط بن عبد اللّه البجلىّ-كه:سلمان پارسى-رحمة اللّه عليه-در لشكرى بود،ايشان را شدّتى و ضيقى برسيد.سلمان گفت:من حديث كنم شما را به حديثى كه از رسول -عليه السّلام-شنيدم.رسول-عليه السّلام-گفت:هركه او مرابطه كند يك شبانروز در سبيل خداى،هم چنان بود كه يك ماه روزه داشته و نماز كرده كه روزه بازنگشايد و از نماز بر نگردد [11]الّا براى حاجتى،و هركه را در سبيل خداى وفات رسد [12]، خداى تعالى مزد او مى‌راند [13]تا آنگه كه از ميان اهل بهشت و دوزخ حكم بكند.

جابر عبد اللّه انصارى گفت از رسول-عليه السّلام-كه:هركه او يك روز مرابطه كند در سبيل خداى تعالى،از ميان او و دوزخ هفت خندق پديد آرد،فراخى هر