و جواب صحيح از اين سؤال كه گويند:خداى تعالى خلف ميعاد نكند-اگر به ثواب باشد و اگر به عقاب،براى آن‌كه كذب باشد و كذب بر او روا نيست-آن است كه گوييم:آن را كه وعيد متناول باشد او را لا محال به او برسد،جز كه آنان كه معفوّ باشند يا مشفّع فيهم خبر متناول نبود ايشان را،و اگرچه لفظ صورت عموم دارد [1]براى آن‌كه عموم را به نزديك ما صيغتى مفرد [2]مخصوص نيست كه اگر در خصوص استعمال كنند مجاز باشد [3]،چنان كه در جاى خود بيايد-ان‌شاءاللّه.

و أصمعىّ گفت،ابو عمرو بن العلاء گفت [4]،عمرو بن عبيد گفت:مرا خداى خلف وعد كند؟گفتم:نه،گفت:خلف وعيد كند؟گفتم:آرى،گفت:چرا؟ گفت [5]:براى آن‌كه اين علامت لؤم باشد،و آن دلالت كرم،و آنگه اين بيتها بخواند [6]:

و لا يرهب بن العمّ ما عشت صولتي و لا اختبي من خشية المتهدّد
و انّى اذا اوعدته او وعدته لمخلف ايعادي و منجز موعدي
ابو هريره روايت كرد كه:رسول-عليه السّلام[286-پ]هر شب [7]ده آيت از آخر آل عمران بخواندى.و در خبر است كه:هركس كه اين آيات بخواند،همچنان باشد كه آن شب [8]نماز كرده.و عمّار الدّهنىّ روايت كرد از حضرت صادق -عليه السّلام-كه او گفت:هركه را كارى پيش آيد،پنج بار بگويد:[ربّنا] [9]، خداى تعالى نجات دهد او را از آنچه ترسد،و برساند او را به آنچه اميد دارد.گفتند:

چگونه [10]؟اين آيات برخواند-الى قوله: إِنَّكَ لاٰ تُخْلِفُ الْمِيعٰادَ [11]،آنگه گفت:نه از پس اين اجابت است: فَاسْتَجٰابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ!