تفحّص كرديم چادرى دزديده بود.

ابن حميد السّاعديّ روايت كرد كه:رسول-عليه السّلام-مردى را به جبايت فرستاد تا چيزى از صدقات بستاند به بعضى قبايل عرب،مرد از أزد بود،برفت و بازآمد و چيزى كه داشت گفت:اين شما راست،و بعضى [1]گفت:اين هديّۀ من است كه ايشان دادند مرا.رسول-عليه السّلام-برخاست و بر منبر خطبه كرد و آنگاه گفت:

چرا عاملى را كه من به جايى فرستم آنچه بستاند،گويد:بعضى از آن هديّۀ من است؟چرا اين هديّه او را آن روز ندادند كه او به خانۀ مادر و پدر خود بود؟به آن خداى كه مرا بحق به خلقان فرستاد كه هيچ‌كس نباشد كه من او را جايى فرستم، او چيزى بر گيرد از آن الّا روز قيامت مى‌آيد آن بر گردن گرفته،اگر شتر بود [2]او را رغائى باشد،و اگر گاو بود او را خوارى باشد،و اگر گوسفند بود او را [3]يعارى باشد، آنگه دستها برداشت تا سپيدى [4]بغل او پيدا شد و مى‌گفت:

اللّهمّ هل بلغت؟ بار خدايا [5]برسانيدم؟تا سه‌بار تكرار مى‌كرد.

زيد بن خالد روايت كرد كه:مردى از جملۀ اصحاب رسول فرمان يافت روز خيبر،بيامدند و گفتند:يا رسول اللّه!بر اين نماز كن.گفت:من نماز نمى‌كنم بر او، شما نماز كنيد.گفتند:يا رسول اللّه!چه كرده است؟گفت:خيانت كرده است، متاع او بجستند،مهركى بود در ميان متاع او از آن اهل خيبر كه دو درم نه‌ارزيد [6]ابو هريره روايت كند كه:چون به غزات خيبر رفتيم،و خيبر گشاده شد،و غنيمت خيبر پيش آوردند،در او زرى و سيمى نبود جز جامه و متاع.رسول -عليه السّلام-قسمت كرد.چون به وادى القرى آمديم،رسول را-عليه السّلام-غلامى سياه به هديّه آوردند،نام او مدعم،او ايستاده بود و بار از چهارپاى رسول بازمى‌گرفت، ناگاه تيرى آمد بر او،و بر جا [7]بيوفتاد و بمرد.صحابه گفتند:هنيئا له الجنّة [8].رسول