گفته‌اند:مسكين آن باشد كه اگرچه محتاج بود از مردم چيزى نخواهد،و در خبر است كه رسول-عليه السّلام-گفت:

ليس المسكين بالطّوّاف و لا بالّذي يردّه التّمرة و التّمرتان و اللّقمة و اللّقمتان انّما المسكين الضّعيف الّذي لا يسأل النّاس و لا يفطن له فيتصدّق عليه، گفت:مسكين نه اين درويش گردنده باشد كه او را بازگرداند يك خرما يا دو [1]و يك‌لقمه يا دو [2]و لكن [3]مسكين ضعيفى باشد كه از مردم [4]چيزى نخواهد و نداند خواستن،مردم او را نشناسند تا بر او صدقه كنند.

آنگه گفت:اگر خواهى اين آيت بخوانى: يَحْسَبُهُمُ الْجٰاهِلُ أَغْنِيٰاءَ مِنَ التَّعَفُّفِ تَعْرِفُهُمْ بِسِيمٰاهُمْ لاٰ يَسْئَلُونَ النّٰاسَ إِلْحٰافاً [5]... ،و از اين جا [6]رسول -عليه السّلام-از خداى فقر نخواست،مسكنت خواست في

قوله-عليه السّلام:

احيني [7]مسكينا و امتني مسكينا [8]و احشرني في زمرة المساكين، يكى از جملۀ زنانش گفت:يا رسول اللّه!چرا چنين مى‌گويى؟گفت:براى آن‌كه ايشان پيش از توانگران به بهشت شوند به چهل سال.

آنگه گفت:نگر تا مسكين را زجر نكنى،و اگر چيزى خواهد ردّش نكنى و اگر [9]به نيم‌خرما باشد مساكين [10]را دوست دار [11]و به خويشتن نزديك دار [12]تا خداى تعالى تو را به رحمت خويش [13]نزديك كند.

و عبد اللّه عمر روايت كند از رسول-عليه السّلام-كه او گفت:روز قيامت مناديى از قبل ربّ العزّه ندا كند:كجااند آنان كه فقرا و مساكين را اكرام كردند در دنيا؟به بهشت رويد،امروز بر شما خوفى نيست و حزنى [14].كجااند آنان كه بيمار پرسى [15]و درويش دارى كردند در دنيا؟ايشان را بيارند و بر منبرهاى نور بنشانند