خداى كه من آورده‌ام به شما حجتى روشن.

و من پناه دادم به خداى من و خداى شما كه مرا سنگسار كنى.

و اگر باور ندارى [1]مرا،دور شوى از من.

بخواند خدايش را كه اينان گروهى‌اند گناهكاران.

ببر بندگان مرا به شب كه شما را از پس بيايند.

و رها كن دريا را ساكن كه ايشان لشكرى‌اند غرق كرده.

بس‌كه رها كردند از بوستانها و چشمه‌ها.

و كشتها و خانه‌ها [2]گرانمايه.

و نعمتى كه بودند در آن نعمت دنه گرفته و خوش‌منش [3].

همچنين به ميراث بداديم [4]به گروهى ديگر.

نگريست [5]بر ايشان آسمان و زمين و نبودند مهلت داده.

برهانيديم فرزندان يعقوب را از عذاب خوارى‌دهنده[225-ر].

از فرعون كه او بزرگوارى بود از اسراف‌كنندگان.

بگزيديم [6]ايشان را بر دانش [7]بر جهانيان.

و بداديم ايشان را از آيات و دلايل