خداى آسمانها و زمين و آنچه ميان آن است اگر شما يقين [1]دانى.

نيست خداى مگر او، زنده كند و بميراند،خداى شماست و خداى پدران پيشين شما.

بل ايشان در شك [2]بازى مى‌كنند.

نگاه دار آن روز كه آرد آسمان به دودى آشكارا [3].

بازپوشد مردمان را اين عذابى است دردناك.

خداى ما!بردار از ما عذاب كه ما گرويده‌ايم.

چگونه باشد ايشان را ياد كردن و آمد به ايشان پيغامبرى [4]بيان‌كننده.

پس برگشتند از او و گفتند:آموخته [5]ديوانه است.

ما بردارندۀ عذابيم اندك شما بازآيى [6].

آن روز كه بگيريم گرفتن مهتر [7]ما كينه كشيم [8].

[224-پ]،بيازموديم پيش ايشان قوم فرعون را و آمد به ايشان پيغامبرى كريم [9].

كه بگزارى به من اى بندگان خداى كه من شما را پيغامبرى‌ام استوار [10].

و آن‌كه بلندى نكنى بر