درآور دست خويش اندر جيب خويش تا بيرون آيد سپيد [1]نورانى از جز علّتى،و با خود آر بر خود را [2]كه گسترده‌اى از ترس عصا،و اين عصا و دست سپيد، دو حجّت است از خداوند تو-عزّ و علا- به‌سوى فرعون و گروه او،به‌درستى كه ايشان بودند و هستند گروهى فاسقان.

گفت موسى:اى خداوند من!به‌درستى كه من بكشتم از ايشان يكى را،مى‌ترسم كه بكشند مرا.

و برادر من هارون او فصيح‌تر است از من به زفان [3]،بفرست او را با من يارى كه راستگوى دارد مرا،به‌درستى كه من مى‌ترسم كه به دروغ دارند مرا.

گفت خداى تعالى قوى [4]كنم بازوى تو را به برادر تو، و كنم شما هر دو را حجّتى و معجزه‌اى،نرسند [5]به شما به آيتها و حجّتهاى ما،شما و هركه پس‌روى [6]كند شما را غلبه‌كنندگان باشند [7].

پس چون آورد [8]بديشان موسى-عليه السّلام-حجّتها و آيتهاى ما را هويدا،گفتند:نيست اين مگر جادوى فرا بافته،و نشنيديم اين از پدران ما پيشينيان [9].

و گفت موسى-عليه السّلام:خداوند من داناتر است بدان كس كه آورد [10]راه راست و دين حق از نزديك او و آن‌كس كه باشد او را سرانجام نيك و بهشت جاويد به‌درستى كه او رستگارى نيابند ستمكاران.