و تعرض مكنى آن را به بدى [1]كه بگيرد شما را عذاب روزى بزرگ.

پى بكردند آن را در روز آمدند پشيمان.

بگرفت ايشان را عذاب،در اين شما را دليلى است و نبودند بيشترينۀ ايشان گرونده.

و خداى تو اوست كه بى‌همتا و بخشاينده است.

دروغ داشتند قوم لوط فرستادگان [2]را.

چون گفت ايشان را برادرشان لوط [3]نمى‌ترسى؟ كه من شما را پيغامبرى‌ام استوار.

[153-پ] بترسى از خداى و طاعت دارى مرا.

و نمى‌خواهم از شما براى او مزدى،نيست مزد من الّا بر خداى جهانيان است.

مى‌آيى [4]به مردان [5]از جهانيان.

[6] و رها مى‌كنى آنچه بيافريد براى شما[خداى شما] [7]از زنانتان،بل شما گروهى [8]از حد در گذشته.

گفتند اگر بازپس نايستى [9]اى لوط باشى از بيرون‌كردگان.

گفت من هستم كار شما را از دشمن