ديوانگى است انتظار كنى [1]به او تا مدّتى.

گفت نوح:خداى من!يارى ده مرا به آنچه به دروغ داشتند مرا[66-پ].

وحى كرديم ما به او كه بساز كشتى به چشمهاى ما و به فرمان ما،چون درآيد فرمان ما و برجوشد [2]آب از تنور در بر در كشتى [3]از هر جنسى دو جفت [4]و قوم خود را الّا آنان كه سابق شده است بر او قول [5]از ايشان و با من خطاب مكن در آنان كه ستم كردند كه ايشان غرقه‌شدگان‌اند [6].

چون راست بايستى [7]تو و هركه با تو است در كشتى،بگو:سپاس خداى را آن‌كه برهانيد مرا از گروه ستمكاران.

و بگو:خداوند من!فرود آر مرا [8]جايى مبارك [9]و تو بهترين فرودآورندگانى.

كه در آن آياتى است و [10]بوديم ما امتحان‌كننده [11][67-ر].

پس پديد آورديم از پس ايشان قرنى [12]و جماعتى ديگر را.