النّمل على الصّفا في اللّيلة الظّلماء، گفت:بتر چيزى كه من بر شما مى‌ترسم [1]، شرك پوشيده است،و دور باشيد از شرك در سرّ كه شرك پوشيده‌تر است[در امّت من] [2]از رفتن مورچه بر سنگ نرم در شب تاريك.آنگه گفت:هركه او نماز كند به ريا شرك آورده باشد،و هركه روزه دارد به ريا يا صدقه دهد به ريا،او شرك آورده باشد،اين حديث سخت آمد بر صحابه.رسول-عليه السّلام-گفت:ره نمايم شما را بر چيزى [3]كه شرك صغير و كبير از شما ببرد؟گفتند:بلى يا رسول اللّه! گفت،بگويى:

اللّهم انّى اعوذ بك ان اشرك و انا اعلم و استغفرك بما لا اعلم. و بعضى مفسّران گفتند:اين آيات آخر آيتى [4]است از قرآن كه آمد.

سعيد بن المسيّب گفت:از عبد اللّه عمر كه گفت،رسول-عليه السّلام-گفت:

هركه اين آيت بخواند از بالاى سر او نورى پديد آيد تا به مكّه كه حشوش فرشتگان باشد.

معاذ جبل گفت:هركه او اوّل سورة الكهف بخواند و آخرش،او را نورى باشد از سر تا به قدم،و هركه سوره جمله بخواند نورى باشد [5]از زمين تا به آسمان.