آن به آن است كه خداى درآرد شب در روز،و در آرد روز در شب،و خداى شنوا و بيناست.
[1]
آن به آن است كه خداى حق است و آنچه مىخوانى از فرود او، آن باطل است،و خداى بزرگوار و بزرگ است.
نمىبينى كه خداى بفرستاد از آسمان آبى كه در روز آيد زمين سبز؟كه خداى لطفكننده و داناست.
[57-پ]
او راست آنچه در آسمانهاست و آنچه در زمين است،و خداى اوست بىنياز [2]و پسنديده.
[3]
نبينى كه خداى مسخّر بكرد براى شما آنچه در زمين است،و كشتى مىرود در دريا به فرمانش؟و بازدارد [4]آسمان را كه افتد بر زمين مگر به فرمان او كه خداى به مردمان رحمتكننده و بخشاينده است.
او آن خداى [5]كه زنده كند شما را،پس بميراند شما را،پس زنده كند شما را كه مردمان كافر نعمتاند [6].
هر امّتى را كرديم عبادتى [7]كه آنان كنند آن را،نبايد
[1] .اساس،آط،آج،لب:تدعون،به قياس با ضبط قرآن مجيد،تصحيح شد.