بياريم آن را و بس باديم [1]ما شماركننده.

[31-ر] بداديم موسى را و هارون را بيان و روشناى [2]و يادگارى پرهيزگاران را.

آنان كه ترسند از خداى [3]در نهان،و ايشان از قيامت ترسان باشند.

اين قرآنى است با بركت كه ما فروفرستاديم آن را،شما آن را منكرى! قوله تعالى: وَ مٰا أَرْسَلْنٰا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ -الآية،«من»اوّل ابتداى غايت راست،و دوم زيادت است لتأكيد النّفى.حق‌تعالى گفت:ما نفرستاديم از پيش تو هيچ پيغامبرى [4]. إِلاّٰ نُوحِي [5]إِلَيْهِ ،اهل كوفه خواندند:الّا نوحي اليه،به«نون»و كسر«حا»على اضافة الفعل الى اللّه تعالى على الجمع على وجه التّعظيم،الّا و ما وحى كرديم به او.و باقى قرّاء يوحى خواندند،به«يا»و فتح«حا»على الفعل المجهول،الّا وحى كردند به او [6]. أَنَّهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا ،ضمير راجع است با شأن و كار،يعنى انّ الامر و الشّأن،كار و شأن چنان است كه جز من خداى نيست.

فَاعْبُدُونِ ،مرا پرستى كه استحقاق عبادت جز مرا نيست.

وَ قٰالُوا ،آنگه حكايت آن كرد كه كافران گفتند،[گفت گفتند] [7]:اين كافران از جمله مشركان كه گفتند:فرشتگان دختران خداى‌اند،و جهودان كه گفتند:

عُزَيْرٌ ابْنُ اللّٰهِ ^«8» ...،و ترسايان [9]گفتند:... اَلْمَسِيحُ ابْنُ اللّٰهِ ، [10].

اِتَّخَذَ الرَّحْمٰنُ وَلَداً ،خداى فرزندى بگرفت. سُبْحٰانَهُ ،منزّه است او ازآن‌كه او را فرزند باشد. بَلْ عِبٰادٌ مُكْرَمُونَ ،بل اين فريشتگان و عزير و عيسى بندگانى‌اند