يا بگرفتند خدايانى از زمين ايشان زنده مى‌كنند.

اگر بود در آسمان و زمين خدايانى الّا خداى،تباه شدندى،منزّه است خداى، خداوند عرش از آنچه وصف كنند.

نپرسند او را از آنچه كند و ايشان را پرسند.

يا بگرفتند از فرود او خدايانى،بگو بيارى حجّت شما،اين قرآن ذكر آن است كه با من‌اند و ذكر آنان كه پيش من بودند، بل بيشترين ايشان نمى‌دانند حق [1]،ايشان برگردند [2].

قوله تعالى: اِقْتَرَبَ لِلنّٰاسِ حِسٰابُهُمْ ،قديم-جلّ جلاله-در اين آيت وعظ فرمود و تذكير قيامت مكلّفان را،گفت:نزديك آمد وقت حساب مردمان يعنى قيامت كه به قيامت شمار خلقان كنند،و مثله قوله: اِقْتَرَبَتِ السّٰاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ [3]،و«قرب» قلّت ما بين الشّيئين باشد از مدّت يا مسافت يا فاصله،از اين كار [4]در مكان و زمان و حال استعمال كنند،و گفته‌اند:كلّ ما هو آت قريب،و از اين بليغتر:كلّ ما هو آت آت،هرچه آمدنى است[نزديك بود يعنى لا محال بباشد،و هرچه آمدنى است آمده است] [5]،يعنى به حكم [6]آمده است.

راوى خبر گويد كه:قسّ بن ساعده را ديدم در سوق عكاظ بر شترى نشسته و مردم را[26-پ]وعظ مى‌كرد و مى‌گفت:ايّها النّاس الا [7]انّ من عاش مات و من مات فات و كلّ ما هو آت آت،هركه زنده است بميرد،و هركه مرد فايت شد،و هرچه آمدنى است آمده است،يعنى به حكم آمده است.و قوله: حِسٰابُهُمْ ،حساب به دو