يافتند [1]بنده‌اى را از بندگان ما كه داديم او را رحمتى از نزديك ما [2]،و بياموختيم او را از نزديك ما [3]علمى.

گفت او را موسى پى تو گيرم بر آنكه بياموزى مرا از آنچه آموخته‌اند تو را [4]صلاح؟ گفت تو نتوانى با من صبر كردن.

و چگونه صبر كنى بر آنچه گرد نگرفته‌اى به آن آزمايشى.

گفت:يابى مرا اگر خواهد خداى شكيبا و نافرمانى نكنم تو را هيچ فرمانى.

گفت اگر پس‌رو من [5]باشى مپرس مرا از چيزى تا بيارم [6]تو را از او ياد كردى.

برفتند تا چون در نشستند [7]در كشتى بشكست آن را[گفت [8]]:بشكستى اين [9]را تا غرق شود اهلش،آوردى چيزى عجب.

گفت نگفتم كه تو نتوانى با من صبر كردن؟ گفت مگير مرا به آنچه فراموش كردم،و بر من [10]منه از كار من دشخوارى.

[11] برفتند تا بديدند كودكى را بكشت او را،گفت:بكشتى نفسى