گفت:آن عصاى من است كه تكيه كنم برآن و برگ فروكوبم [1]به آن بر گوسپندم، و مرا در آن حاجتهاى ديگر است.

گفت:بينداز آن را اى موسى.

بينداخت آن را،گرديدى [2]آن مارى بود رونده [3].

گفت:بگير اين [4]را و مترس كه بازبريم [5]آن را با شكل اوّل.

و فراهم گير دستت را باز [6]بالت [7]تا بيرون آيد سپيد بى‌عيبى [8]دليلى ديگر.

تا به آن نماييم [9]به تو از آيتهاى بزرگ خود.

برو به فرعون كه او طغيان كرد.

قوله تعالى: طه ،كوفيان طه آيتى شمردند،و ديگران نشمردند.ابو عمرو«طه» خواند به فتح«طا»و امالۀ«ها».و حمزه و كسائى و خلف و ابو بكر الاعشى و البرجمىّ [10]به امالۀ هر دو«طه»خواندند.و اهل شام و مدينه بين بين خواندند هر دو، و باقى قرّاء به تفخيم هر دو،و عيسى بن عمر در شاذّ برعكس قرائت ابو عمرو خواند، و حسن بصرى در شاذّ خواند:«طه»باسكان الهاء،و گفت تفسيرش آن باشد كه:اى مرد.

مفسّران در معنيش خلاف كردند،عبد اللّه عبّاس گفت:قسم است به نامى از نامهاى خداى تعالى كه به او قسم كرد.و مجاهد و حسن و عطا و ضحّاك گفتند، معنى اين كلمه آن است كه:يا رجل،اى مرد.عكرمه گفت:هو بلسان الحبشة«يا