[سورة طه] [1][ [2]بدان كه اين سوره مكّى است در قول قتاده و مجاهد.و صد و سى و پنج آيت است در عدد كوفيان،و چهار به عدد مدنيان،و دو به عدد بصريان.و هزار و سيصد و چهل و يك كلمت است،و پنج هزار و دويست و چهل و دو حرف است.

و روايت است از أبو هريره كه رسول-عليه السّلام-گفت:خداى تعالى طه و يس خواند پيش از خلق آدم به دو هزار سال،چون فرشتگان بشنيدند گفتند:

خنك امّتى را كه اين به ايشان فرستند،و خنك زبانى كه به اين لغت سخن گويد،و خنك شكمى كه حامل اين باشد.

حسن بصرى گفت،رسول-عليه السّلام-گفت:اهل بهشت از قرآن هيچ نخوانند الّا طه و يس.

[سوره طه (20): آیات 1 تا 24]
بِسْمِ اَللّٰهِ اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِيمِ . طه (1) مٰا أَنْزَلْنٰا عَلَيْكَ اَلْقُرْآنَ لِتَشْقىٰ (2) إِلاّٰ تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشىٰ (3) تَنْزِيلاً مِمَّنْ خَلَقَ اَلْأَرْضَ وَ اَلسَّمٰاوٰاتِ اَلْعُلىٰ (4) اَلرَّحْمٰنُ عَلَى اَلْعَرْشِ اِسْتَوىٰ (5) لَهُ مٰا فِي اَلسَّمٰاوٰاتِ وَ مٰا فِي اَلْأَرْضِ وَ مٰا بَيْنَهُمٰا وَ مٰا تَحْتَ اَلثَّرىٰ (6) وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ اَلسِّرَّ وَ أَخْفىٰ (7) اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ هُوَ لَهُ اَلْأَسْمٰاءُ اَلْحُسْنىٰ (8) وَ هَلْ أَتٰاكَ حَدِيثُ مُوسىٰ (9) إِذْ رَأىٰ نٰاراً فَقٰالَ لِأَهْلِهِ اُمْكُثُوا إِنِّي آنَسْتُ نٰاراً لَعَلِّي آتِيكُمْ مِنْهٰا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى اَلنّٰارِ هُدىً (10) فَلَمّٰا أَتٰاهٰا نُودِيَ يٰا مُوسىٰ (11) إِنِّي أَنَا رَبُّكَ فَاخْلَعْ نَعْلَيْكَ إِنَّكَ بِالْوٰادِ اَلْمُقَدَّسِ طُوىً (12) وَ أَنَا اِخْتَرْتُكَ فَاسْتَمِعْ لِمٰا يُوحىٰ (13) إِنَّنِي أَنَا اَللّٰهُ لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنَا فَاعْبُدْنِي وَ أَقِمِ اَلصَّلاٰةَ لِذِكْرِي (14) إِنَّ اَلسّٰاعَةَ آتِيَةٌ أَكٰادُ أُخْفِيهٰا لِتُجْزىٰ كُلُّ نَفْسٍ بِمٰا تَسْعىٰ (15) فَلاٰ يَصُدَّنَّكَ عَنْهٰا مَنْ لاٰ يُؤْمِنُ بِهٰا وَ اِتَّبَعَ هَوٰاهُ فَتَرْدىٰ (16) وَ مٰا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يٰا مُوسىٰ (17) قٰالَ هِيَ عَصٰايَ أَتَوَكَّؤُا عَلَيْهٰا وَ أَهُشُّ بِهٰا عَلىٰ غَنَمِي وَ لِيَ فِيهٰا مَآرِبُ أُخْرىٰ (18) قٰالَ أَلْقِهٰا يٰا مُوسىٰ (19) فَأَلْقٰاهٰا فَإِذٰا هِيَ حَيَّةٌ تَسْعىٰ (20) قٰالَ خُذْهٰا وَ لاٰ تَخَفْ سَنُعِيدُهٰا سِيرَتَهَا اَلْأُولىٰ (21) وَ اُضْمُمْ يَدَكَ إِلىٰ جَنٰاحِكَ تَخْرُجْ بَيْضٰاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ آيَةً أُخْرىٰ (22) لِنُرِيَكَ مِنْ آيٰاتِنَا اَلْكُبْرىٰ (23) اِذْهَبْ إِلىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغىٰ (24)

[ترجمه]

[به نام خداى بسيار بخشايش بسيار آمرزش] [3] نفرستاديم ما به تو قرآن را تا رنجور شوى.

الّا ياددادنى آن را كه بترسد.

تنزيلى [4]ازآن‌كه بيافريد زمين را