چون خواهيم كه هلاك كنيم شهرى را،بفرماييم منعمان آن جاى را فاسق شوى [1]در آنجا [2]واجب شود بر ايشان گفتار،هلاك برآريم [3]ايشان را [4]هلاك بر آوردن [5].

و بس‌كه هلاك كرديم از جماعات [6]از پس نوح و بس باد [7]خداى توبه گناههاى [8]بندگانش آگاه [9]و بينا.

هركه [10]خواهد دنيا زود كنيم براى او در آنجا آنچه خواهيم آن را كه خواهيم پس كنيم براى او دوزخ ملازم بود با آن نكوهيده و رانده.

و هركس كه خواهد آخرت [11]و سعى كند براى آن سعيش و او مؤمن بود ايشان را سعى و عملشان به موقع شكر باشد.

همه را مدد دهيم اينان را و ايشان را از عطاى [12]خدايت و نبوده است عطاى [13]خداى تو بازداشته.

بنگر كه چگونه تفضيل داديم بهرى را [14]بر بهرى و آخرت مهتر است به پايها [15]و بزرگتر به فضل.

مكن [16]با خداى خداى ديگر كه بنشينى [17]نكوهيده رها كرده.