حبيب اللّه.بلى با يهودى!خداى تعالى [1]مرا دو نام از نامهاى خود اشتقاق كرد،او را «سلام»نام است و امّت مرا«مسلم»خواند،و او را مؤمن نام است و امّت مرا مؤمن خواند.بلى يا يهودى شما روزى طلب كردى كه آن روز خداى-تعالى-ذخيره كرده بود ما را،و آن روز آدينه است،امروز ما راست و فردا شما را و پس‌فردا ترسايان را.

بلى يا يهودى!شما در روزگار [2]پيش از ما اى [3]و ما پس از شماايم در مدّت،و لكن پيش شماايم در قيامت.بلى يا يهودى!بهشت بر پيغامبران حرام است،تا من در او شوم [4]،و بر اوصياى پيغامبران [5]،تا وصىّ من در او شود [6]و بر امّتان،تا امّت من در شوند [7].

اُدْعُ إِلىٰ سَبِيلِ رَبِّكَ بِالْحِكْمَةِ وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ،[109-ر]آنگه حق‌تعالى رسول را أمر كرد،گفت:دعوت كن خلقان را با راه خداى تعالى،يعنى با دين خداى. بِالْحِكْمَةِ ،به سخن [8]درست. وَ الْمَوْعِظَةِ الْحَسَنَةِ ،و پند نيكوا [9]، وَ جٰادِلْهُمْ بِالَّتِي هِيَ أَحْسَنُ ،و مجادله كن و مناظره با ايشان بر وجهى كه نيكوتر باشد.مفسّران گفتند:معنى آن است كه إيذا مكن ايشان را،و رسالت گزاردن رها مكن.و بعضى مفسّران گفتند:اين آيت منسوخ است به آيت قتال. إِنَّ رَبَّكَ هُوَ أَعْلَمُ ،خداى تو عالم‌تر است به آن‌كس كه گمراه شود از راه او كه دين حقّ است و عالم‌تر است به آن‌كه بر راه راست و بر طريق [10]هدايت باشد،و اين بر سبيل تهديد و وعيد است [11].

وَ إِنْ عٰاقَبْتُمْ فَعٰاقِبُوا بِمِثْلِ مٰا عُوقِبْتُمْ بِهِ ،مفسّران گفتند:اين سورت مكّى است مگر اين سه آيت كه در آخر اوست من قوله: وَ إِنْ عٰاقَبْتُمْ ،تا به آخر سورت كه در حقّ كشتگان أحد آمد،و سبب نزولش آن بود كه مسلمانان چون بديدند كه