و گروهى به اين [1]آيت تمسّك كردند،فى جواز اتيان النّساء فى ادبارهنّ،و تفسير چنين دادند كه:ان كنتم فاعلين لما انتم فاعلون من مواقعة الغلمان.و آن درست نيست براى آن‌كه در آيت اين شرح و تفصيل نيست،وجهى ندارد حمل كردن برآن.

آنگه قديم تعالى براى قبيله لوط-عليه السّلام-به جان او قسم ياد كرد گفت:

لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ .،گفت:به جان تو كه اينان در اين مستى و جهالت متحيّر شوند و راه نبرند.و گفتند:خطاب با رسول ماست و بيشتر مفسّران بر اينند.و اين حديثى باشد معترض [2]در ميان [3]اين قصّه،على سبيل الاعذار و الانذار.

و العمر و العمر لغتان،يقول العرب:اطال اللّه عمرك و عمرك.و رفع او بر ابتداست و خبر مضمر،و التّقدير:لعمرك.قسمى چنان كه لزيد منطلق،و اين را«لام»ابتدا گويند و«لام»تأكيد گويند.و اگر به جاى«لام»،«واو»قسم بودى اسم مجرور بودى،چنان كه:[و] [4]عمرك و حياتك،و مراد به«سكرت»جهل و غفلت است و العمه:التّحيّر و التّردّد.مجاهد گفت:يتردّدون،عبد اللّه عبّاس گفت:يتمادون [5].

قتاده گفت:يلعبون.

ابو الجواز روايت كرد از عبد اللّه عبّاس كه گفت:خداى تعالى هيچ خلقى نيافريد گرامى‌تر بر او از محمّد-صلّى اللّه عليه و على آله-نبينى كه به حيات هيچ‌كس از انبيا و ملائكه قسم نكرد [6]مگر به جان او،گفت: لَعَمْرُكَ إِنَّهُمْ لَفِي سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَ .

فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ ،بگرفت ايشان را بانگ و آواز،و آن [7]آن بود كه جبريل-عليه السّلام-بانگ بر ايشان زد، مُشْرِقِينَ ،در وقت آفتاب بر آمدن.و «اشرق» [8]اين جا به جاى«اصبح»است،و نظيره:اضحى و امسى،اذا دخل