يشعرون،ايمن [1]شده‌اند ازآن‌كه آيد به ايشان پوششى از عذاب خداى يا به ايشان آيد قيامت به ناگاه و ايشان ندانند؟ بگو اين راه من است،مى‌خوانم با خداى بر علم و بينايى من و آنان كه پس‌رو منند [2]،و منزّه است خداى و نيستم من از جملۀ مشركان.

نفرستاديم ما از پيش تو مگر مردانى را كه وحى كردند به ايشان از اهل شهرها، [3]نمى‌روند اينان در زمين تا بنگرند كه چون بوده است آخر كار آنان كه از پيش ايشان بودند؟و سراى بازپسين بهتر است آنان را كه پرهيزگار باشند، [4]خرد ندارى شما؟ تا آن‌كه نوميد شوند [5]پيغامبران و بدانند كه ايشان را دروغ خواهند داشتن،آمد به ايشان يارى ما،برهانيم آنان را كه ما خواهيم و بازندارند عذاب ما از گروه گناهكاران.

بود در قصّه‌هاى ايشان عبرتى خداوندان عقلها را،نبود حديثى كه فروبافند [6]و لكن راستى آنچه از پيش اوست و تفصيل هر چيزى و بيانى و بخشايشى گروهى را كه ايمان آرند.

قوله [7]: ذٰلِكَ مِنْ أَنْبٰاءِ الْغَيْبِ- الآيه، ذٰلِكَ ،اشارت است به آنچه رفت از