براى آن‌كه در آن‌وقت بوى بهشت جز از آن پيرهن [1]نبودى.عبد اللّٰه عبّاس گفت:

ميان ايشان هشت روزه راه بود،به روايتى ديگر هم از عبد اللّٰه عبّاس كه او گفت:

ميان يوسف و يعقوب چندان بود كه ميان كوفه و بصره،حسن گفت:ميان ايشان هشتاد فرسنگ راه بود،براى آن‌كه يعقوب به وادى كنعان بود از زمين فلسطين.

[35-ر]و گفته‌اند:به زمين جزيره بود و يوسف به مصر بود.يعقوب راست كه بوى پيرهن [2]يوسف[بيافت] [3]مضطرب شد،گفت بوى آشنايان مى‌شوم [4].گفتند:چه بوى مى‌شنوى [5]؟گفت:بويى كه اگر بگويم مرا ملامت كنى.گفتند:آخر[بگوى] [6]گفت:بوى يوسف مى‌يابم. لَوْ لاٰ أَنْ تُفَنِّدُونِ ،اگر نه آنستى كه شما مرا ملامت كنى.

مجاهد گفت:اگر نه آنستى كه مرا سفيه خوانى.عبد اللّٰه عبّاس گفت:مرا جاهل خوانى.ابن جريج گفت:گوى [7]عقلت برفته است.سعيد جبير و سدّى و ضحّاك گفتند:مرا به دروغ دارى.ضحّاك گفت:مرا گوى [8]خرف گشته است.ابو عمرو بن العلاء گفت:بر من زشت [9]كنى [10].كسائى گفت:مرا عاجز خوانى.اخفش گفت:مرا ملامت كنى.و اصل«فند»،فساد باشد،من قول الشّاعر:

الّا سليمان اذ [11]قال المليك له قم فى البريّة فاحددها عن الفند
اى امنعها من الفساد،و قال الشّاعر فى معنى التفنيد،بمعنى اللّوم [12]:

يا صاحبىّ دعا لومى و تفنيدى فليس ما فات من امر بمردود
و قال جرير بن عطيّة [13]:

يا عاذلىّ دعا الملام و اقصرا طال الهوى و اطلتما التّفنيدا
و يقال:افنده الدّهر اذا افسده،و قال ابن مقبل [14]:

دع الدّهر يفعل [15]ما اراد فانّه اذا كلّف الإفناد بالنّاس افندا