اين صاع من چه مى‌گويد؟گفتند:نه.گفت:مى‌گويد،شما دوازده برادر بودى،يكى را ببردى و بفروختى.ابن يامين چون اين شنيد،برخاست و گفت:ايّها الملك!براى خداى از اين صاع بپرس تا برادر من زنده هست؟يوسف-عليه السّلام-صاع بزد،گفت:

مى‌گويد زنده است و تو او را بينى.گفت:اكنون هرچه خواهى مى‌كن كه چون او حال من بداند مرا برهاند.يوسف-عليه السّلام-برخاست و وضو تازه كرد و بازآمد.

ابن يامين گفت:ايّها الملك!از اين صاع بپرس تا او را دربار من كه نهاد؟گفت:

صاع من خشمگين است ازاين‌پس [1]نگويد،و فرزندان يعقوب چون خشم گرفتندى كس طاقت ايشان نداشتى.روبيل گفت:ايّها الملك[29-ر]رها كن ما را و الّا نعره‌اى زنم كه هيچ آبستن نماند و الّا بچّه بيفگند-و موى بر اندام او برخاست و از پيراهن [2]او برون آمد،و خداى تعالى عادت چنان رانده بودى كه چون يكى از ايشان خشم گرفتى،يكى از آن نژاد ايشان [3]دست بر او نهادى خشم او ساكن شدى.

يوسف-عليه السّلام-پسرش را گفت:برو و دست بر روبيل نه.كودك از پس پشت او درآمد و دست بر او نهاد،خشم او ساكن شد،گفت:از فرزندان يعقوب كسى اينجاست؟يوسف گفت:يعقوب كه باشد؟گفت:يعقوب اسرايل [4]اللّه بن ذبيح اللّه بن خليل اللّه.يوسف گفت:اين سخن راست است [5]،چون به حكم برادران چنان آمد كه بنيامين [6]بر يوسف باشد [7]،يوسف گفت:بروى و برادر را اين جا رها كنى به حكم شرع شما.

گفتند: يٰا أَيُّهَا الْعَزِيزُ ،اى عزيز اين شهر! إِنَّ لَهُ أَباً شَيْخاً كَبِيراً ،او پدرى دارد پير،و مردى بزرگوار است،اگر هيچ ممكن باشد يكى را از ما به جاى او بازگير كه ما تو را از جملۀ محسنان و نكوكاران [8]مى‌بينيم،و احسان تو عام است با ما و با ديگران.

ابن اسحاق گفت،معنى آن است كه:اگر اين بكنى از جملۀ محسنان باشى.

يوسف گفت: مَعٰاذَ اللّٰهِ ،پناه با خداى مى‌دهم كه آن را كه متاع ما به نزديك او