زكريّا-عليه السّلام-چون از خداى تعالى فرزند خواست هم به اين نامش بخواند،گفت: رَبِّ لاٰ تَذَرْنِي فَرْداً وَ أَنْتَ خَيْرُ الْوٰارِثِينَ [1]،خداى تعالى او را اجابت كرد و يحيى را به او داد.

سيّد ولد آدم [2]خداى را به اين نام بخواند كه: رَبِّ اغْفِرْ وَ ارْحَمْ وَ أَنْتَ خَيْرُ الرّٰاحِمِينَ [3]،خداى تعالى او را اجابت كرد،گفت: لِيَغْفِرَ لَكَ اللّٰهُ مٰا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِكَ وَ مٰا تَأَخَّرَ [4].

آنگه،صالحان امّت او چون خداى تعالى را به اين نام بخواندند-در آخر سورۀ آل عمران-في قوله تعالى: رَبَّنٰا مٰا خَلَقْتَ هٰذٰا بٰاطِلاً [5]-تا به آخر آيات،توقيع آيات اجابت ايشان چنين آمد كه: فَاسْتَجٰابَ لَهُمْ رَبُّهُمْ [6].

آنگه آن طريد مملك كه بترين [7]مملكت [8]است خداى را هم به اين نام خواند: رَبِّ فَأَنْظِرْنِي إِلىٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ [9]،اجابت آمد كه: إِنَّكَ مِنَ الْمُنْظَرِينَ [10].

پس خداى را تعالى نامى باشد از اين بزرگوارتر؟اين بگفت و ناپيدا شد،ما [11]بدانستيم كه آن خضر است-عليه السّلام.

اكنون بدان كه:اطلاق اين اسم الّا بر خداى تعالى نشايد كردن،يكى را از ما مطلق«ربّ»نشايد خواندن مگر مقيّد،چنان كه:ربّ الدّار و ربّ الضّيعة،و چنان كه رسول-عليه الصّلاة و السّلام-گفت:

أ ربّ ابل انت ام ربّ غنم، [13-ر]آن اعرابى را.و مانند اين،اسم خالق است بر اطلاق كه جز بر خداى تعالى اجرا نكنند،و در حقّ ما به قيدى [12]بايد گفتن،چنان كه:خالق الاديم و خالق كذا،اى مقدّره.و طريق به اين كه گفتيم سمع است،و همچنين في جميع اسماء اللّه تعالى كه چه بر او اجرا