(پنجم) آيه‌ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ

يعنى نيستى تو يا محمد مگر ترساننده اين گروه را از عذاب الهى و براى هر قومى هدايت كننده هست و بعضى گفته‌اند يعنى تو هدايت كننده هر گروهى هستى و كسى كه در سياق آيه تفكر ميكند مى‌يابد كه معنى اول ظاهرتر است و بر آن احاديث مستفيضه از طريق شيعه وارد شده است و عامه نيز بطريق متعدده روايت كرده‌اند چنانچه در شواهد التنزيل از ابى برده اسلمى روايت كرده‌اند كه روزى حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم آب وضو طلبيد چون از آن فارغ شد دست على (ع) را گرفته و بسينه حقايق دفينه خود چسبانيد پس گفت‌ إِنَّما أَنْتَ مُنْذِرٌ پس دست بر سينه با سكينه على عليه السّلام گذاشت و گفت‌ وَ لِكُلِّ قَوْمٍ هادٍ پس گفت توئى نوربخش خلايق و علامت راه هدايت و امير قاريان قرآن و گواهى ميدهم كه تو چنينى، و حافظ ابو نعيم اصفهانى كه از مشاهير محدثان عامه است در كتاب ما نزل من القرآن فى حق على عليه السلام بچندين سند از ابن عباس روايت كرده است كه چون اين آيه نازل شد حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم دست مبارك خود را بر دوش حضرت امير عليه السّلام گذاشت و گفت توئى يا على هادى و بتو هدايت مى‌يابند هدايت يافتگان بعد از من. ثعلبى نيز در تفسير ابن عباس روايت كرده است.

و ابو نعيم بسند ديگر از حضرت رسول صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم روايت كرده است كه حضرت فرمود منم منذر و على هاديست يا على بتو هدايت مى‌يابند هدايت يافتگان و بروايت ديگر از حضرت امير المؤمنين عليه السّلام روايت كرده است كه منذر حضرت رسول است و هادى مرديست از بنى هاشم و معلوم است كه خود را اراده فرموده چنانچه ثعلبى بعد از آنكه اين روايت را بدو سند از حضرت امير عليه السّلام روايت كرده است گفته فى نفسه يعنى حضرت بمردى از بنى هاشم خود را اراده كرده و عبد اللَّه بن احمد و ابن حنبل نيز در مسند خود روايت كرده است اين حديث را و اين آيه كريمه بنابر تفسيرى كه در روايات مستفيضه خاصه و عامه وارد شده است دلالت ميكند بر آنچه فرقه ناجيه اماميه رضوان اللَّه عليهم قائلند كه هيچ عصرى خالى نميباشد از حجتى از جانب خدا بر بندگان يا پيغمبرى يا وصى پيغمبرى يا امامى كه هدايت نمايد مردم را بدين خدا و طريق بندگى و نگاه دارد مردم را از ضلالت و گمراهى چنانچه عقل نيز بر اين شاهد عدلست‌ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي هَدانا لِهذا وَ ما كُنَّا لِنَهْتَدِيَ لَوْ لا أَنْ هَدانَا اللَّهُ.

(ششم) وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْرِي نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ

يعنى از جمله مردم كسيست كه ميفروشد جان خود را براى طلب خوشنودى خدا و خداوند عالم مهربان است بر بندگان خود و احاديث مستفيضه بلكه متواتره از طرق عامه و خاصه‌